• Tekst powstał w 2011 roku.
        Jego autorką jest ówczesna dyrektorka szkoły - pani Elżbieta Żygadło.
         
        Nasza szkoła to 66 lat historii i tradycji. To miejsce szczególne, w którym zdobywało wiedzę i uczyło się patriotyzmu kilka pokoleń mieszkańców Rzeplina i okolic. A wszystko zaczęło się latem 1945 roku, gdy do Rzeplina przybyli pierwsi polscy osadnicy. Pochodzili z Kresów, ze wsi Żuków leżącej w województwie stanisławowskim. Przybywali licznymi rodzinami, wioząc ze sobą niekiedy cały swój dobytek i po otrzymaniu aktu nadania ziemi osiedlali się. Wymęczeni wojną i okupacją, a także dramatycznymi wydarzeniami, jakich doświadczyli ze strony ukraińskich band UPA rozpoczęli nowe życie we wsi o niemieckiej jeszcze nazwie Reppline.  Początki Szkoły datują się więc na jesień 1945 roku. To wtedy do wsi przybył nauczyciel Teodor Bilon, który zajął się organizacją polskiej szkoły w Rzeplinie. Dnia 20 listopada 1945 roku szkolny dzwonek oznajmił rozpoczęcie roku szkolnego w rzeplińskiej szkole. Tego dnia naukę podjęło zaledwie 19 uczniów z klas I-IV, ale w miarę osiedlania się ludności polskiej, rosła ilość dzieci. Dnia 6 grudnia 1945 roku szkoła liczyła już 26 uczniów. Szkoła rozpoczynała pracę w bardzo trudnych warunkach. Przede wszystkim zaznaczał się brak bazy dydaktycznej. Brakowało polskich podręczników i artykułów piśmienniczych. W szkole było zimno. Idące tej jesieni do szkoły dzieci często niosły w rękach drewno do palenia w szkolnym piecu. Kolejne trudności dotyczyły warunków bytowych i materialnych nauczyciela, ale mieszkańcy Rzeplina w miarę możliwości starali się temu zaradzić. Następny rok szkolny przyniósł pierwsze zmiany. Ustalony został obwód szkolny, a liczba uczniów wzrosła do 57. Nie zaszły jednak istotne zmiany dotyczące poprawy warunków , w jakich funkcjonowała szkoła, a w szkole nadal pracował tylko jeden nauczyciel – kierownik Teodor Bilon. Dopiero jesienią 1947 roku do szkoły przybyła nowa siła nauczycielska – nauczycielka Lidia Korol. W tym tez roku liczba uczniów wzrosła do 74. Kolejne lata szkolne przynosiły dalsze zmiany. W roku szkolnym 1948/49 podniesiony został stopień organizacyjny – szkoła w Rzeplinie stała się szkołą pięcio-klasową. W tym też roku otwarta została szkolna biblioteka, a liczba uczniów wzrosła do 84. W roku następnym ponownie podniesiono stopień organizacyjny szkoły – szkoła staje się sześcioklasowa. Wzrosła też liczba uczniów do 94 i zatrudniony została trzeci nauczyciel – Franciszek Zalst. Przy wzrastającej z roku na rok liczbie uczniów szkoła zaczyna przeżywać trudności lokalowe. Kierownik szkoły Teodor Bilon rozpoczął więc starania o przydzielenie szkole dodatkowego budynku. Gromadzka Rada Narodowa przychyliła się do wniosku kierownika i na początku roku szkolnego 1951/52 przydzieliła szkole drugi budynek. W znacznym stopniu ułatwiło to pracę szkole, tym bardziej, że wraz z rozpoczęciem roku szkolnego podniósł się stopień organizacyjny placówki: szkoła w Rzeplinie stała się już pełną, siedmio-klasową szkołą. W tym też czasie w związku z zarządzeniem o regulacji nazw wsi dotychczasowa nazwa wsi Reppline została zmieniona na Rzeplin.
         
        Kolejne lata pracy szkoły to zmiana obwodu szkolnego, która nastąpiła w roku 1955, a która przyczyniła się do zmniejszenia liczby uczniów oraz zmiany kadrowe. Z początkiem roku szkolnego 1956/57  kierownik szkoły Teodor Bilon rezygnuje z pracy w rzeplińskiej szkole. Nowym kierownikiem zostaje Feliks Ojrzyński, który po dwóch latach składa rezygnację z powodu złego stanu zdrowia. Jego następcą zostaje Lucjan Borowski. Po następnych dwóch latach znów dochodzi do zmiany na stanowisku kierownika szkoły. We wrześniu 1960 roku kierownikiem szkoły w Rzeplinie zostaje Alfred Markowski. Lata 60-te ubiegłego wieku to gruntowna przebudowa ustroju szkolnego. Zmienia się stopień organizacyjny szkoły podstawowej, która od roku 1966/67 staje się szkołą ośmio-klasową. W 1961 roku decyzją KC PZPR spośród przedmiotów nauczania usunięto ze wszystkich szkół w Polsce religię. A szkoła w Rzeplinie przystosowywała się do zmieniających się warunków demograficznych, społecznych i politycznych. Liczba uczniów przekroczyła magiczne „sto”, zmieniali się nauczyciele, a baza szkoły sukcesywnie wzbogacała się o nowe pomoce dydaktyczne, a nawet w roku szkolnym 1960/61 zakupiono do szkoły pierwszy telewizor. Zakup telewizora marki „Szmaragd” był ważnym wydarzeniem dla całej szkoły i dla wsi, bo do tej pory jedyny telewizor w Rzeplinie znajdował się na terenie Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Latem 1961 roku w kancelarii szkolnej zainstalowano telefon. Przez długie lata nosił on numer „Żórawina 42”. Rok później baza dydaktyczna szkoły powiększyła się o aparat fotograficzny produkcji niemieckiej oraz o episkop. Straż Pożarna we Wrocławia ufundowała też dla szkoły pierwsze pianino. W szkole rozpoczęły działalność kółka zainteresowań: fotograficzne, Koło Przyjaciół Zwierząt i kółko dramatyczne. Zaczęto również redagować szkolną gazetkę: „Echo Szkoły”. W latach 60-tych ogromną popularność w okolicy zyskał szkolny teatr zwany „Iskra”. W jego pracach obok uczniów szkoły brali też udział absolwenci. Przygotowywano przedstawienia, które z powodzeniem wystawiano i dla społeczności lokalnej, jak i dla mieszkańców innych wsi. W tym okresie atrakcją dla uczniów były wycieczki - zarówno krajowe, jak i zagraniczne. Dzieci szkolne, często i ich rodzice również, brali udział w wycieczkach organizowanych przez kierownika Alfreda Markowskiego do Warszawy, Krakowa, Zakopanego i innych znanych polskich miast i mniejszych miejscowości oraz do Czechosłowacji. Mijały kolejne lata i liczba uczniów w szkole wzrosła do 132. Szkoła rozpoczęła pracę na dwie zmiany. W roku 1965 przeprowadzono w obu budynkach szkolnych niezbędne remonty, ale fatalna baza lokalowa szkoły coraz bardziej utrudniała pracę. Władze gminy zaczęły planować remont kapitalny drugiego budynku szkolnego. Te plany urzeczywistniły się dopiero w roku 1974, gdy w marcu ogłoszono przetarg na wykonanie remontu kapitalnego. Remont rozpoczął się w grudniu 1974 roku. Dla szkoły rozpoczęły się trudne czasy. Zajęcia szkolne mogły odbywać się tylko w jednym budynku. Aby choć trochę ułatwić pracę uczniom i nauczycielom gmina przydzieliła szkole na czas remontu małą salkę w pomieszczeniu Biblioteki Publicznej. Mimo bardzo trudnych warunków szkoła funkcjonowała normalnie. Niemałą w tym rolę odegrali również mieszkańcy Rzeplina. W sierpniu 1975 dla szkoły w Rzeplinie zakończyła się pewna epoka. Ze stanowiska dyrektora i z pracy w Rzeplinie odszedł Alfred Markowski. Nowym dyrektorem została na krótko jego żona, Urszula Markowska, by w październiku 1976 przekazać tę funkcje Teresie Stefan. Odejście państwa Markowskich ze szkoły w Rzeplinie było momentem przełomowym zarówno dla szkoły, jak i dla wsi. Mieszkańcy Rzeplina pamiętali i nadal pamiętają oddanie tego nauczycielskiego małżeństwa swojej pracy z dziećmi, ale również ich zaangażowanie na rzecz Rzeplina. Nowy dyrektor szkoły  pani Teresa Stefan rozpoczęła pracę w Rzeplinie w warunkach, które można było porównać z tymi jakie panowały tuż po wojnie. Ciasne sale lekcyjne, wiecznie dymiące piece, malutki korytarzyk między salami, a przy tym przedłużający się remont sprawiały, że życie codzienne szkoły stało się nieznośne i trzeba było dołożyć ogromnych starań, aby dzieci w jak najmniejszym stopniu odczuwały ten dyskomfort. Powołano do życia kolejne kółka zainteresowań, chór szkolny i kontynuowano działalność szkolnych organizacji, takich jak ZHP i drużyna zuchowa. Świętowano uroczystości państwowe, do szkoły zapraszano weteranów II wojny światowej. Urządzano zabawy taneczne i bale dla dzieci szkolnych z bogatym programem artystycznym.
         
        Nadszedł wreszcie rok szkolny 1978/79. Remont szkoły został ukończony. Okazało się, że w ramach „ kapitalnego remontu” powstała zupełnie nowa szkoła. Odremontowany budynek zachwycał swoją powierzchnią, obszernymi klaso-pracowniami,  własną kotłownią, instalacją wodno-kanalizacyjną i innymi „nowościami”. Dla szkoły w Rzeplinie nastała nowa epoka.
        A dla całego kraju nadeszły trudne lata 80-te. Sytuacja społeczno-polityczna w Polsce nie wpłynęła w sposób znaczący na funkcjonowanie placówki w Rzeplinie, jak to miało miejsce w wielu szkołach w kraju. Kadra nauczycielska zmieniała się. W szkole zaczęto intensywnie promować sport i związane z nim formy spędzania wolnego czasu. Mocno jednak dawało się odczuwać brak specjalisty do nauczania języka polskiego. Wkrótce w szkole zatrudniono młodą nauczycielkę Ewę Brylak,  która rozpoczęła studia na Uniwersytecie Wrocławskim na kierunku filologia polska. Pojawiła się więc szansa na to, że w przyszłości szkoła pozyska polonistę. Ewa Brylak, później Sokołowska, to absolwentka szkoły w Rzeplinie. Wraz z nią  pracują w tej szkole jeszcze dwie inne absolwentki: Alina Wydrzyńska i Elżbieta Żygadło.
         
        Rok 1989 przynosi wiele zmian w sytuacji społeczno-politycznej kraju. Zmienia się ustrój państwa. We wrześniu 1990 roku do szkół powraca religia, a rodzice na ścianach klas wieszają krzyże. W uroczystościach rozpoczęcia roku szkolnego 1990/91 po raz pierwszy od prawie 30 lat uczestniczy ksiądz, a uczniów wita nowy dyrektor szkoły w Rzeplinie Henryk Kobus.
        Lata 90-te to okres w historii szkoły, który przebiegał pod znakiem sponsorów i darczyńców. Dzięki temu sukcesywnie unowocześniano bazę szkoły. Jako pierwsza w gminie szkoła otworzyła pracownię komputerową z komputerami typu „Junior”. Kontynuowane również były tradycje szkoły. Działały koła zainteresowań, organizacja harcerska, Młodzieżowa Drużyna Pożarnicza. W roku 1999 w Polsce zostaje przeprowadzona reforma oświaty. Na jej mocy szkoły podstawowe ulegają reorganizacji – staja się 6-letnie.
         
        Po roku 2000 do szkoły w Rzeplinie, tak jak do wielu szkół w Polsce zajrzał niż demograficzny. Względy ekonomiczne i słaba kondycja finansowa gminy- organu prowadzącego szkołę- sprawiły, że coraz częściej słychać było szeptem jeszcze wypowiadane słowa o planowanej likwidacji szkoły. W 2003 roku władze gminy zaczęły poważnie przymierzać się do likwidacji szkoły w Rzeplinie. Trudną walkę o uratowanie placówki wypowiedzieli gminnym urzędnikom rodzice wraz z dyrektorem Henrykiem Kobusem, nauczycielami i przyjaciółmi szkoły. Ukazano nieracjonalność ewentualnej decyzji o likwidacji, brak odpowiedzialności i szkodliwość, zarówno dla uczniów, jak i dla społeczności lokalnej. Likwidacja szkoły z tak długimi tradycjami byłaby bezdusznym potraktowaniem dorobku wielu pokoleń uczniów, ich rodziców i nauczycieli. Urzędnicy odstąpili od planów zamknięcia szkoły, a wkrótce zmieniły się władze gminy. Sprawa likwidacji ucichła. Nadszedł rok 2005 a z nim śmierć Wielkiego Polaka papieża Jana Pawła II, która była wielkim przeżyciem dla uczniów i nauczycieli tej szkoły. Jak wszyscy Polacy nosili znak żałoby – białą wstążeczkę. W rocznicę urodzin papieża – 18 maja 2005 roku uczniowie zorganizowali Poranek, na który złożyły się recytacje, nagrania i pieśni poświęcone Janowi Pawłowi II. W tej szkolnej uroczystości wzięli udział mieszkańcy Rzeplina, proboszcz i wójt gminy Żórawina. W listopadzie 2005 roku szkoła w Rzepinie hucznie obchodziła jubileusz 60-lecia istnienia. Wśród gości znalazły się władze gminy, przedstawiciele kuratorium, proboszczowie sąsiednich parafii, dawni nauczyciele, przyjaciele szkoły, darczyńcy i rzesza absolwentów. Po uroczystościach jubileuszowych rozpoczęto prace nad wyborem patrona szkoły. Powołany został zespół koordynujący działania mające na celu wybór patrona szkoły, opracowano harmonogram tych działań. Wkrótce jasnym się stało, że tylko Jan Paweł II może patronować rzeplińskiej szkole. Dopełniono procedur i na początku lutego 2006r. dyrektor Henryk Kobus wystąpił do Rady Gminy z wnioskiem o nadanie Zespołowi Szkolno- Przedszkolnemu nr 3 w Rzelpinie imienia Jana Pawła II.  Rada Gminy Żórawina podjęła stosowną uchwałę w dniu 28.02.2006r. Uroczyste nadanie imienia szkole wraz z nadaniem sztandaru odbyło się dopiero w kwietniu. W uroczystościach wziął również udział  metropolita wrocławski  Marian Gołębiewski. Na murze szkoły odsłonięto pamiątkową tablicę. Odtąd sztandar szkoły  godnie reprezentował rzeplińską szkołę w wielu uroczystościach lokalnych. Program wychowawczy szkoły opiera się na nauczaniu papieża Jana Pawła II. Do kalendarza imprez i  uroczystości szkolnych wpisano kolejne rocznice nadania szkole imienia oraz wszelkie konkursy i przeglądy związane z postacią patrona. 1-go września 2006roku nowym dyrektorem szkoły zostaje Elżbieta Żygadło. W szkole przeprowadzone zostają niezbędne remonty, doposażona została biblioteka , zakupiono nowe pomoce dydaktyczne i audio-wizualne, wyposażono pracownię komputerową w nowe komputery. We wrześniu 2009 roku Dyrektor,  Rada Pedagogiczna, Rada Rodzicówi i Samorząd Uczniowski przy zachowaniu wszystkich procedur ponownie wystąpili z wnioskiem do Rady Gminy Żórawina o nadanie imienia Jana Pawła II szkole podstawowej w Zespole Szkolno-Przedszkolnym nr 3 im. Jana Pawła II w Rzeplinie. Jest to podyktowane prawną niemożnością umieszczania imienia patrona nadanego Zespołowi Szkolno-Przedszkolnemu. na świadectwie szkolnym. Rada Gminy przychyliła się do wniosku i w dniu 30 listopada 2009r. podjęła uchwałę o nadaniu imienia Jana Pawła II również szkole podstawowej.
         
        Dzień dzisiejszy szkoły to nieustanna praca nad przystosowaniem do zmieniających się warunków demograficznych i ekonomicznych na wsi. To również wiele problemów i trosk, których pokonywanie jest niełatwe. Ale jest to też czas ambitnych zamierzeń i różnorodnych rozwiązań pedagogicznych. Szkoła w Rzeplinie wrosła w społeczny krajobraz wsi, jest jego ważnym elementem. Jej historia przedstawia ogromną pracę wielu pokoleń ludzi, począwszy od pionierów, osadników z 1945 roku. Dzisiaj my, ich spadkobiercy, pomni wielu pięknych chwil tej szkoły, zapisujemy kolejne karty historii. Jak dalej będzie funkcjonować Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Rzeplinie? Czy przetrwa kolejne zawieruchy dziejowe? Czas pokaże. Przez 60 lat istnienia dzielnie udowadniała, że nie boi się żadnych wyzwań. A  ideom  i nauce patrona Jana Pawła II szkoła pozostanie wierna. Od lat pomagają one nauczycielom i rodzicom kształtować serca i umysły uczniów, wpajać im zasady uniwersalne, niezależne od ludzi i epoki.